یکی که وجهه مردمی دارد ولی ضد ولایت فقیه است چاره ی کار او چیست؟ نهادهای مسوول با او چه باید بکنند؟ آیا بهتر نیست برای حفظ نظامی که مردم رکن اساسی تشکیل و استقرار آن هستند وجود او را حتی در جایی که خیلی هم مهم هست تحمل بکنند تا ببینند بعد چه می شود؟ مثلا طرف نه شایسته ریاست جمهوری است و نه شایسته عضویت در مجمع تشخیص مصلحت، ولی مسوولان بیایند ترتیبی اتخاذ بکنند که او در جای مهمتر که ریاست جمهوری است قرار نگیرد و در جایی که اهمیتش کمتر است مثلا مجمع تشخیص مصلحت نظام، قرار بگیرد (تا ببینند بعد چه می شود). آیا این کار، کاری درست و بجا نیست؟
در عالم سیاست چاره ای جز رعایت این قبیل مصلحت ها نیست. تاریخ صدر اسلام هم پر از این قبیل موارد مصلحت آمیز است.
می گویند: "چرا این قدر به بی حجابی زنان و دختران گیر می دهید؟ چرا به دروغ و تهمت و تملق و تخلفات رانندگی و فساد اداری و غیره که در جامعه اسلامی ما بیداد می کنند و وضعی بدتر از بی حجابی دارند گیر نمی دهید؟"
آنچه مربوط به ظاهر جامعه اسلامی است مثل مساله ی حجاب و رعایتش مانع فسق و فجور علنی و آشکار است (و رعایتش هم امکان پذیر است) چه ارتباطی دارد با آنچه که موجب فسق و فجور علنی و آشکار نمی شود؟ (و رعایتش و مبارزه ی با آن) سخت تر و دشوارتر و زمان برتر است؟ به عبارت دیگر رعایت حجاب، امری الزامی و اجباری است چون عدم رعایتش موجب فسق و فجور علنی و آشکار می شود این مساله چه ارتباطی دارد با آنچه که اموری اخلاقی و فردی و غیر علنی (و رعایت کردن و مبارزه کردن با آن دشوارتر و زمان برتر) است؟ به علاوه مبارزه با همه ی این مفاسد اعم از فساد اداری و بی حجابی و غیره لازم و ضروری است، لزومی ندارد مبارزه با بخشی از مفاسد مثل مبارزه با فساد اداری مانع مبارزه در بخشی دیگر مثل مبارزه با بی حجابی شود.
از جمله کتاب های خوب و خواندنی کتاب
"غرب و آخرالزمان" نوشته ی اسماعیل شفیعی
سروستانی است. این کتاب از نشر هلال است. 220 صفحه دارد و با چاپ 1390 قیمتش 2500 تومان می باشد.
الیاس عزیز!
این که چرا فلاسفه ی غربی(از جمله کانت) قادر به حل مساله ی شناخت نیستند را میفهمیدی و این که چگونه ذهن در فلسفه ی اسلامی معقولات ثانیه ی منطقی و فلسفی را انتزاع می کند می فهمیدی و اما این که چگونه با معقولات ثانیه ی منطقی و فلسفی مساله شناخت حل می شود را تا مدت ها متوجه نمی شدی علتش این است که بدون استاد فلسفه می خوانی. من اگر دوکلمه در این خصوص یادگرفتم از اکبرآقا بوده است.
عزت عزیز!
دستورهای رنگ و وارنگ یک آدم کوچک که همه ی افتخارش دستوردادن به توست، نشان نمی دهد که دنیا برعکس شده، اگر غیر از این بکند نشان می دهد که دنیا برعکس شده است. بی جهت خودت و رئیست را اذیت نکن!
اگر سوال شود "مگر راه دولتمردان لیبرال در دولت های 5 و 6 (هاشمی رفسنجانی) و 7 و 8 (خاتمی) و 11 و 12(روحانی)، همان راه دولتمردان لیبرال دولت موقت نبوده پس چرا با مهدی بازرگان و ابراهیم یزدی و سایر دولتمردان دولت موقت چنان کردیم و با این ها چنان نکردیم؟
به اجمال عرض می کنم که نیروهای انقلابی در مقابل تمامی دولت های لیبرال بعد از انقلاب چنان که باید، عمل کرده است. در مقابل همه ی این دولت ها ایستاده است و برای حفظ ارزشهای انقلاب و اسلام با نااهلان مبارزه نموده است.
آنان که ملاک و معیار ندارند و دری به تخته ای می خورد و بزرگ می شوند، بزرگی آنها، هم خودشان را بدبخت میکند و هم دیگران را. این بدبخت ها حتی نمی فهمند که به چه موجودی تبدیل می شوند و با خود و با دیگران چه میکنند.
وقتی بزرگ هستی به این معنا که دیگران به تو نگاه می کنند و عمل می کنند بدا به حالت اگر ندانی که حق چیست و باطل چیست؟ و حق کدام است و باطل کدام؟ و هرچه بزرگ تر باشی بیشتر بدا به حالت اگر ندانی!
و مردم که غربزده شوند، همه چیزشان می شود شکم و شهوت، و وزن و پوشش و خیلی چیزهای دیگرشان این می شود که می بینیم.
35 میلیون نفر بودیم، شدیم 80 میلیون نفر.
بطور متوسط هر نفر 45 کیلو بودیم، شدیم 65 کیلو.
در واقع هم افزایش نفر داشتیم و هم افزایش وزن.
در برنامه ها افزایش نفر را باید دید اما افزایش وزن را هم باید دید یا نه؟! من یکی، نمیدونم!
همه ی کسانی که با جریان سیاسی لیبرال هستند، لیبرال نیستند. اینان مسلمانانی هستند که به علل مختلف امر بر آنها مشتبه شده و از خط اصیل امام و انقلاب کم و بیش فاصله گرفته اند. اینها به وقت رو در رویی لیبرال ها با نظام اسلامی به ماهیت سردمداران لیبرال خود پی خواهند برد و از لیبرال ها فاصله خواهند گرفت و به خط اصیل امام و انقلاب خواهند پیوست.
جریان لیبرال (منافقین جدید)، نیز یک جریان التقاطی است. اینها لیبرالیسم را اصل گرفته اند و برای این که ماهیت پلیدشان مثل دیگر گروه ها نزد مردم لو نرود و از جامعه اسلامی رانده نشوند زیر پوششی از اسلام خود را قایم کرده اند. اینان با این ترفند منافقانه توانسته اند حدود دودهه در جامعه اسلامی دوام آورند و با نظام اسلامی و مردم مسلمان دشمنی کنند. اینها نیز فقط وقتی که بطور مستقیم با مردم و نظام اسلامی رو در رو شوند ماهیت پلیدشان بر مردم عیان می شود و از میان مردم طرد و از جامعه اسلامی رانده می شوند.
جریان مجاهدین خلق(منافقین)، یک جریان التقاطی بود. آنها مارکسیسم را اصل گرفته بودند و برای این که ماهیت کفرآلودشان مثل دیگر گروه های مارکسیستی و کمونیستی نزد مردم لو نرود و از جامعه اسلامی رانده نشوند زیر پوششی از اسلام خود را قایم می کردند. اینان با این ترفند منافقانه توانستند حدود دوسال و نیم در جامعه اسلامی دوام آورده با نظام اسلامی و مردم مسلمان دشمنی کنند. اینها فقط وقتی که بطور مستقیم با مردم و نظام اسلامی رو در رو شدند ماهیت پلیدشان بر مردم عیان شد و از میان مردم طرد و از جامعه اسلامی رانده شدند.
جریان های کمونیستی، جریان های کفر صریح و آشکار هستند، لذا موفق به جذب مردم مسلمان نمی شوند، به علاوه به وقت مقتضی می شود خیلی آسان مردم را به ماهیت شان آگاه کرد و از عرصه سیاست حذف نمود. در گذشته هم دیدیم که نظام اسلامی و مردم مسلمان ما، خیلی راحت از سد حزب توده، چریک های فدایی خلق، پیکار، دموکرات، کومله و دیگر گروههای کمونیستی گذشتند.