وقتی دین اسلام را به عنوان دین خاتم و پیامبر اسلام (ص) را به عنوان پیامبر خاتم و مکتب اسلام را به عنوان مکتبی که برای همه ی آدم ها (در همه ی زمان ها و در همه ی مکان ها) نجات بخش است قبول داشته باشیم و اعتقاد داشته باشیم که به سفارش پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع)، فقها جانشینان آن ها در بیان احکام و اجرای شریعت هستند، آن وقت قبول می کنیم که، باید در دستمان رساله عملیه داشته باشیم، باید گوش به فرمان فقها و ولی فقیه باشیم، باید دشمن اسرائیل و آمریکا و انگلیس باشیم، باید برای نماز خوان شدن و روزه دار شدن بچه هایمان مسجدی باشیم، باید روی میز مطالعه مان قرآن و نهج البلاغه و مفاتیح داشته باشیم، باید دنبال ملا باشیم( حالا این ملا نشد ملای دیگر- آخوندها و ملاها هم مثل من و شما آدم هستند، در میان آن ها هم، از بدِ بد، داریم تا خوبِ خوب)؛ نه این که دنبال آدم های غرب زده و بی اعتقادی که مثل ما فکر نمی کنند و بهشت و جهنم را قبول ندارند، باشیم.