1220
1- خیلی ها در جهنم زندگی می کنند، ولی فکر می کنند در بهشت هستند. خیلی ها افکار منحرفی دارند، ولی فکر می کنند افکارشان درست است. مگر افراد حزب توده، سازمان چریک های فدایی یا مجاهدین خلق(منافقین) فکر می کردند منحرفند؟ برعکس، فکر می کردند درست ترین افکار را دارند. روشنفکران لیبرال و طرفداران آن ها هم که تفکر انحرافی دارند، فکر می کنند درست ترین افکار را دارند.
2- این تصور که اگر حرف ما درست باشد و حرف درست را به شیوه ی درستی عرضه بکنیم همگان می پذیرند تصور اشتباهی است. مگر حرف خدا در قرآن و شیوه بیان قرآن مشکلی داشت که کافران و مشرکان و منافقان زیربار نمی رفتند؟ لذا، حرف شما می تواند صد در صد درست باشد و به بهترین نحو هم بیان شده باشد ولی طرف آن را نپذیرد، چرا؟ چون مریض است و مرض دارد. این که یعنی چه مرض دارد؟ را قبلاً عرض کرده ام به هر حال چنین نیست که الا و لابد به شما برمی گردد.
3- فردی که ادعا می کند شیعه است و می گوید من عقلم هرچه را نپذیرد قبول نمی کنم، مضمون حدیث یا روایتی را که عقلم قبول نکند نمی پذیرم نابخرد است. تو عقلت را بگذار در کوزه آبش را بخور. تو عقلت کجا بود که بخواهی بگویی خدا و پیامبر(ص) و ائمه (ع) باید فقط چیزهایی را بگویند که عقل تو بتواند بپذیرد؟ اگر سی سال پیش کارکرد تلفن همراه را به تو می گفتند می گفتی امکان ندارد، حالا می خواهی سر از همه ی حرف ها و حدیث هایی که فهم برخی از آن ها توسط آدم های آخر زمان ممکن است در بیاوری.
4- کسی که نمایندگان ائمه (ع) را که فقها هستند قبول ندارد، کسی که بزرگ ترین فقیهان را که به درستی از عهده ی بزرگ ترین کارها در طول تاریخ برآمده اند قبول ندارد، کسی که امام خمینی و آیت الله خامنه ای و علامه ی مصباح و آیت الله مشکینی را قبول ندارد و در مقابل، روشنفکرانی مثل ملکیان را که آیین بودا را از دین محمد (ص) برتر می داند و آن را برای این عصر مفیدتر می داند قبول دارد، این آدم چه مسلمان و چه شیعه ای است؟ کتاب های امثال ملکیان را لا به لا خوانده است و از آن مثل وحی منزل حرف می زند ولی یک کلمه از دین محمد(ص) و دین علی(ع) نمی تواند حرف بزند. مسلمان بودن و شیعه بودن چنین آدمی بخورد توی سرش.
5- بسیاری از اهل تسنن امامان ما را دوست دارند و خیلی از حرف های آن ها را بالای سرمی گذارند حاج محمد! شما این عزیزان را مقایسه می کنی با خودت که می گویی من شیعه هستم ولی لیبرالم؟ تویی که هیچ اعتنایی به امامان شیعه نداری و دشمن خونی آن ها و جانشینان آن ها یعنی فقها هستی؟
6- این که طرف می داند جهنم چقدر بد است و بهشت چقدر خوب و جان می دهد برای این که دیگران جهنم نروند و بهشت بروند کار بدی می کند؟ آیا این دارد دیگران را مجبور می کند که جهنم نروند و بهشت بروند؟ این آدم حداکثر حرفش را می زند و خون دلش را می خورد این چگونه می تواند دیگران را مجبور به این جا نرفتن و به آن جا رفتن بکند؟ آخر سخن گفتن من و سخن شنیدن دیگران کجا و مجبورکردن من و زورکی رفتن دیگران کجا؟
7- بهتر است به جای کار اجرایی شبانه روزی که برای خدا نیست و معلوم نیست برای چیست و با چه افکار و نیاتی آن ها را انجام می دهیم؟ کار اجرایی کمتری انجام بدهیم و برای خدا انجام دهیم و با افکار و نیات درست انجام بدهیم.
1219
1- ایرج عزیز سلام. به یاری خدا صبح پنج شنبه شما را ملاقات می کنم و مطلبی را که در اینجا می آورم، برای شما توضیح می دهم.
2- من بعد از بازگشت از مواضع قبلی، مدت یکی دوسالی، همین حال شما را داشتم، ترفندهای زیادی را هم بکار بستم، ولی نتوانستم از یادآوری رنج آور افکار گذشته ام خلاصی یابم.
3- من در آن یکی دوسال نمی توانستم افکارم را در دهه ی هفتاد و هشتاد و آثارش را روی زندگی ام در آن سال ها فراموش کنم. در آن سال ها مشی روشنفکرانه و اصلاح طلبانه ام مرا (که عنصری نصف و نیمه فکری بودم) به لبه ی پرتگاه کشانده بود و چون مرتدها و لامذهب ها شده بودم و شیطان مرا با اندیشه های کج و مُعوَج، ولی راست نمای دکتر سروش، بشدّت حق ناپذیر کرده بود.
4- انسان اگر از اوّل صاحب فکر باشد اندیشه ای چون اندیشه ی دکتر سروش را نمی پذیرد، اما اگر بعد از پذیرفتن چنین اندیشه ای صاحب فکر شود صاحب فکر شدنش دیگر فایده ندارد، چون گرفتار آن اندیشه است و در میان همان اندیشه سیر می کند و فقط آمادگی دارد که یک راست برود جهنم، مگر خدای متعال بدادش برسد و او را نجات دهد.
5- بیشتر این هایی که با افکار پوچ و بی اساس روشنفکری و اصلاح طلبی سر می کنند صاحب فکر نیستند و لذا بیشتر مثل آب رودخانه ی شلمان "مند"(بی حرکت) هستند، به عبارت دیگر حیات انسانی زیادی ندارند و گفتم اگر هم بعداً صاحب فکر بشوند فقط می توانند در منجلاب گناه و خلاف دست و پا بزنند. افرادی که بعداً صاحب فکر بشوند و از آن اندیشه ها بر گردند (و نجات پیدا بکنند) بسیار اندکند.
6- بگذریم، بالاخره نمی دانم چه شد که برگشتم و از مواضع روشنفکرانه و اصلاح طلبانه ام دست کشیدم. من احتمال می دهم مریضی سختی که بدان دچار شدم و ضعف و پریشان حالی و حیرانی متعاقب آن موجب شد که راهی راهی جز راه رفته ی قبلی شوم.
7- یکی دوسال بعد از برگشتن ام هم، افکار سیاه گذشته دست از من برنمی داشت، به قدری ناامید می شدم که حتی از رحمت حق مآیوس می شدم. این وضعیت به قدری برایم آزار دهنده بود که تمام راه ها را برویم می بست و حتی توان ادامه ی زندگی را از من می گرفت.
8- تفکر مزخرفی که همه چیز را از آدم می گیرد، خدا را، قرآن را، معاد را، پیامبر(ص) را، امامان(ع) را، ارزش های دینی را، اسلام سیاسی را، افکار و عملکرد خوب قبل و بعد را، تفکری که آدم را می فریبد و او را عمله ی تمام عیار شیطان و آمریکای جنایت کار می کند، چنین تفکر زشتی مرا بعد از کنار گذاشتن آن هم گذاشته بود توی "چه بکنم و چه نکنم"؟ توی پشیمانی مداوم و این که آخر چطور شد و آخر چه می شود؟
9- یادآوری این که من در تمامی آن سال ها با چنین تفکری زیسته بودم و بر اساس آن می گفتم و می نوشتم و زندگی می کردم برایم بسیار رنج آور و ناراحت کننده بود. این که من عمری را با چنین تفکری سر کرده بودم و عمر از دست رفته ام دیگر قابل بازیابی نبود و فرصت جبران نداشتم مرا بشدت می آرزد.
10- گذشت و گذشت تا این که ظریف شریعتمداری گفت "اگر چنین است که یاد افکار گذشته، تو را از رحمت خدا مایوس می کند، تکلیف داری که به چنین افکاری فکر نکنی و به چنین افکاری نپردازی.
11- این سخن شریف که برگرفته از قرآن مجید بود برای من چنان حل مشکل کرد که دیگر به آن افکار کذایی فکر نکردم و از آن همه یاس کفرآمیز جَستم و از آن همه ابتلائات و بیماری های روحی و روانی بیرون آمدم.
12- لذا و در پایان به شما دوست عزیزم صریحاًعرض می کنم که به افکار گذشته ات( اگر با تو چنین می کند که با من می کرد) نیاندیشی و فکر نکنی که جز گناه نمی کنی.
1218
با سلام.
حدود یک هفته است که منتظرم مشکل بلاگفا حل شود تا با ورود به مدیریت وبلاگم، دوستانم را مطلع نمایم که شماره های بعدی روزگار ایرانی آن جا را در روزگار ایرانی بلاگ اسکای یعنی همین جا می آورم که متاسفانه تاکنون موفق به انجام این کار نشده ام.