کافی است شور حسینی نباشد. کافی است شور حسینی را فقط در آنجایی بپسندیم که بگمان ما شعور حسینی است. آن وقت است که دیگر از شهادت طلبی و شهادت و شهید، خبری نخواهد بود؛ از سربازان شهادت طلب خمینی و خامنه ای خبری نخواهد بود. آن وقت است که سران اسرائیل و آمریکا و دیگر دشمنان اسلام، سر آسوده بربالین خواهند گذارد. چه اصراری است در زوال و اضمحلال شور حسینی؟ چرا شور حسینی را حفظ نکنیم و شعور حسینی را رشد ندهیم؟ همان کاری که محمد رسول الله می کند، همان کاری که خمینی ها و خامنه ای ها می کنند. از دل شعور خالی، شور در نمیآید یا کمتر درمیآید، ولی از دل شور، شعور درمیآید یا لااقل آسانتر درمیآید. چه اصراری است بجای کمک گرفتن از شور (برای افزایش شعور)، این همه بزنیم توی سر شور. البته بر آگاهان پوشیده نیست که در پشت این همه تحقیر و تخریب شور، آن هم شور حسینی، دشمن غداراست. ما دشمن شناس نیستیم. ما اسلام شناس نیستیم. ما حسین شناس نیستیم. ما محرم و صفر و تاسوعا و عاشورا شناس نیستیم.