چرا والدینی که:
انقلابی نبوده و نیستند، اهل مطالعه نبوده و نیستند، اهل نماز و روزه نبوده و نیستند، آدمهای معمولی بوده و هستند، اهل بزن و برقص و فرهنگ غربی و فرهنگ برهنگی و غیره بوده وهستند، خودشان و فرزندان شان، نسبت به خدا و قرآن و پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) و انقلاب اسلامی و نظام اسلامی بی تفاوت نبوده و نیستند و همیشه ایام، ممکن است لااقل تعدادی شان، به سوی دین و ایمان و غیره گام بردارند؟
بگمان من:
این والدین اگرچه با روحانیون ارتباط درستی نداشته و ندارند (ولذا بهره ی زیادی از دین و ایمان نبرده و نمی برند)، با روشنفکران(بطور اعم) هم، اصلاً (و خوشبختانه) ارتباط نداشته و ندارند و لذا گوش شان از لاطائلات و چرت و پرت های روشنفکران در خصوص دین و ایمان و نماز و روزه و غیره مصون مانده و می ماند و لذا دشمن خدا و قرآن و پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) و انقلاب اسلامی و نظام اسلامی هم نشده و نمی شوند و خودشان و فرزندان شان نسبت به خدا و قرآن و پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) و انقلاب اسلامی و نظام اسلامی بی تفاوت نبوده و نیستند و همیشه ایام، لااقل تعدادی از آنها ممکن است به سوی دین و ایمان قدم بردارند.