گفتم آنانی که به لحاظ فکری تحت تاثیر روشنفکران هستند و از روشنفکران تغذیه فکری میکنند، امیدی هر چند اندک نمی رود که به دین و ایمان حقیقی روی آورند و حامی انقلاب و نظام اسلامی شوند و گفتیم که احتمال بازگشت هر قشر دیگری از مردم به انقلاب و نظام اسلامی، بیشتر از احتمال بازگشت روشنفکران و وابستگان فکری آنها به انقلاب و نظام اسلامی است.
منظورم از روشنفکران در اینجا همه کسانی هستند که با انقلاب و نظام اسلامی مبارزه فکری می کنند.
روشنفکران که جملگی درحال حاضر مجیزگویان ظلمت دنیای غربند، همه شبهاتی را که در طول تاریخ (بویژه در 200 سال اخیر) برعلیه دین (بویژه دین اسلام و مذهب تشیع و روحانیت شیعه) ساخته شده را، در اذهان پیروان شان کرده و آنان را همچون خودشان، دشمن خدا و قرآن و پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) و روحانیت شیعه و انقلاب اسلامی و نظام اسلامی ساخته اند بگونه ای ذهن یکایک آنها همچون سنگی از ظلمات است که به هیچ وجه میخ فولادی هدایت در آن فرو نرود و احتمال رهیابی شان به دین و ایمان و انقلاب و نظام قریب به صفر است.