وقتی خبر رسید که مدیرعامل محترم شرکت بعد از حدود شش سال برای بازدید به اطاق های همکاران تشریف می آورند، همکاران آنچنان شور و شوقی از خود نشان دادند که نگو و نپرس.
در عرض نیم ساعت همه همکارانی که رفته بودند پیاده روی در پارک نزدیک شرکت، همه همکارانی که رفته بودند نزد همکاران شان در ساختمان های اطراف، همه ی همکارانی که به دلایل مختلف خرید و کاربانکی و غیره رفته بودن یرون از شرکت، باخبر شدند و آمدند تو اطاق هاشان.
همکاران زیادی خوابیده بودند یا دور هم جمع شده بودند و می گفتند و می خندیدند، اینها هم، همه شان سریع برگشتند سر میزهاشان.
میزها و اطاق ها سریع مرتب شد و حالت انجام کار، بخودش گرفت. خلاصه کنم همه ی همکاران شدند یک پارچه آقا و یک پارچه خانم.
چه می خواستم بگویم یادم رفت. آها! این که، امروز چه نقش اساسی ای در امور اداری دارد این مبایل، یا این که بعد از گذشت حدود چهاردهه از انقلاب اسلامی هنوز چه اتحاد و همدلی ای در همه جا هست.
عزیزان! اگر بدانید با چه شور و شوقی، و با چه همت عالی ای این چند نفر همکاری که در محل کار حضور داشتند و نخوابیده بودند، ده ها نفر از همکاران خوابیده در پشت میز یا متفرق و پراکنده در شعاع حدود 5 کیلومتری اطراف شرکت را جمع کردند و باچه شور و شوقی همه، با چهره های بشاش و درحال کار، منتظر تشریف فرمایی مدیرعامل محترم شدند.
آفرین به این همه وحدت و همدلی! آفرین به این همه صفا و صمیمیت و دوستی حتی در محیط های اداری! آفرین به این همه توجه به نظم و انظباط و احترام به ضوابط اداری! آفرین!