مردم مسلمان ایران هیچگاه با دعوت روشنفکران و افرادی همچون عبدالکریم سروش و سعید حجاریان و حسین بشیریه و علی میرسپاسی و مصطفی ملکیان و سید جواد طباطبایی و اکبر گنجی و... در راه پیمایی ها شرکت نکرده اند و آرای خود را در انتخابات های مختلف به صندوق نیانداخته اند. و این آقایان به اصطلاح روشنفکر با تورّق تاریخ معاصر ایران بخوبی دریافته اند که مردم مسلمان ایران پشت سر روحانیان حرکت می کنند و هرجا و هرگاه حرکتی مردمی صورت گرفته رهبران این حرکت ها علما و روحانیان بوده اند لذا در دوسه دهه ی اخیر تلاش کردند که تعدادی از روحانیان را فریب داده و جلودار جریان سیاسی دلخواه خود کنند و زیر علم آنها مقاصد خویش را دنبال کنند. جریان سیاسی دلخواهی که از حمایت همه جانبه ی استکبار جهانی و کشور های غربی و کشورهای مرتجع منطقه برخوردار است. اگر در راس فتنه سال 1388 آقایان کروبی و صانعی و هاشمی رفسنجانی و خاتمی و تعدادی از این روحانیون نبودند مردم با فتنه گران همراهی نمی کردند و کشور آن همه آسیب نمی دید. مردم شریف ما بعد که فهمیدند اینها اهدافشان چیست از جریان سیاسی فتنه جدا شدند و لذا فتنه خوابید. بدین گونه بود که فتنه گران، خاصه جریان روشنفکری آن، با همراهی تعدادی از روحانیون ساده لوح و بی بصیرت توانستند جریان چندصدهزارنفری فتنه را بر علیه انقلاب و نظام اسلامی به راه اندازند.