حدود نیم ساعت، پسر و پدر هرچه رسیدند بهم گفتند. فحش و بد وبیراهی نبود که بر زبان جاری می کردند. نه پسر حرمت پدر را نگه میداشت و نه پدر حرمتی داشت که پسر نگهدارد.
دعوا سر این بود که، این دو، در صحبت تلفنی ای که شب قبل داشتند، دعواشان می شود و پدر، بدون خداحافظی گوشی تلفن را قطع می کند.
ظاهرا پدر بدترین کار دنیا را خداحافظی نکردن، موقع جداشدن از هم می دانست و این را در خانواده حسابی جا انداخته بود. به عبارت دیگر ورد کلام پدر ظاهراً همیشه این بوده که، بدترین کار دنیا این است که، یک نفر بدون خداحافظی برود یا بدون خداحافظی تلفن را قطع کند.
وقتی رعایت اخلاق و احکام دین در خانواده اصل گرفته نشود، اخلاق و رفتار چنین میشود.